دو روز نخست جشنواره فیلم‌‌ و عکس فناوری صنعتی مهمان دو نشست بود که در آن‌ها ارتباط میان مستندسازان و روابط عمومی‌ها و همچنین مواجه مستندسازان با مباحث فناوری در مستندسازی صنعتی مورد بررسی قرار گرفت.

***کارگاه نخست؛ رزاق کریمی: در ایران کارگردان‌ها لای پنبه هستند

به گزارش روابط عمومی سومین جشنواره ملی فیلم و عکس فناوری و صنعتی (فردا) در نخستین روز از جشنواره نشستی با موضوع ارتباط متقابل مستندسازان و روابط عمومی صنایع با حضور سید سعید محصصی و مصطفی رزاق کریمی برگزار شد.
در این نشست، مصطفی رزاق کریمی با عنوان اینکه در حیطه کارهای صنعتی تلاش های زیادی شده است، بیان کرد: با این حال موضوع صنعت در سینمای مستند هنوز خیلی جا نیفتاده است و با اینکه فیلم‌هایی به شکل سفارشی تهیه می‌شوند، در ایران خیلی مورد توجه نیستند و برای برخی از فیلم‌سازها این نوع از فیلم‌ها زنگ تفریح است و معرفی یک محصول را کسر شان می‌دانند. اما در اروپا اینطور نیست.
وی با تاکید بر اینکه کارگردان‌ها از اینکه روابط عمومی‌ها آن‌ها را نمی‌فهمند، عنوان کرد: این مشکل فرهنگ سازی است چون آن ها نباید فیلم را بفهمند! در ایران به سازندگان فیلم‌های صنعتی خیلی بها داده نمی‌شود، چون همان‌هایی که این روزها فیلم عروسی می‌سازند، امروز فیلم صنعتی هم می‌سازند.
این مستندساز با اظهار اینکه تعداد زیادی هنرمندان کارهای سفارشی انجام داده‌اند، تاکید کرد: در قرن ۱۶ میلادی میکل آنژ پول می‌گرفت و برای کلیسا کار می‌کرد. خود من ۲۴ سال قبل به ایران آمدم و وقتی مترو فیلم صنعتی می خواست. به من گفتند و ما ۳ ماه در متروی تهران تحقیقاتی را شروع کریم تا بتوانیم به فضای ذهنی کارفرما برسیم و بدانید که سخت ترین کار در فیلم صنعتی رسیدن به فضای ذهنی کارفرماست.
رزاق کریمی عنوان کرد: برای ساخت مستند صنعتی باید مهندسی معکوس کنیم و باید ببینیم که موضوع چیست و مخاطب به چه چیزی می‌خواهد برسد. در ایران فرهنگ طولانی در این زمینه نداریم. خیلی شنیده ام که فیلمسازها می گویند کارفرما ما را نمی فهمد و فقط می خواهند کاری را انجام دهند تا پول خودشان را بگیرند.
وی درباره میزان طنزی که در فیلم‌های مستند می‌توان استفاده کرد نیز گفت: برای این کار باید ببینیم با کدام روش فیلم‌سازی انجام می‌شود، برای مثال اگر کارفرمایی فیلم‌ساز را انتخاب کند، خیلی نمی‌توان روی بعد طنزها کار کرد، اما در نگاه دیگری که خود فیلم‌ساز به دنبال موضوعی می رود و می‌خواهد آن را کار کند، دستش در سناریو باز است و می‌تواند در آن طنز داشته باشد، در این صورت ممکن است کسی هم که برای کار سدمایه گذاری می‌کنز، آن را دوست داشته باشد.
رزاق کریمی تاکید کرد: سانسور در تمام دنیا زیاد است و مطمئن باشید به قدری هست که فکر نکنید آن‌جا همه کاری در حوزه می‌توان انجام داد.
این مستند ساز با بیان اینکه در ایران هنوز مانند سال‌ها قبل تبلیغات انجام می‌شود، ادامه داد: ما در ایران تغییری ایجاد نکرده ایم ، با اینکه از نظر فنی اتفاق هایی افتاده است اما محتوا هیچ فرقی نکرده است. ما دچار خودزنی شده ایم با آرم گرایی که در تبلیغات وجود دارد.
وی عنوان کرد: یادتان باشد همیشه حق با روابط عمومی است، آن‌ها نزدیک ترین شخص به مدیر عامل هستند و باید بدانیم که ۵۰ درصد کار بر عهده شان ست و مابقی آن بر عهده فیلم‌ساز است. و جالب اینکه در ایران کارگردان‌ها خیلی لای پنبه است و در خارج از ایران خیلی خشن‌تر از این حرف ها با فیلم‌سازها برخورد می‌کنند.

*** نشست دوم؛ تارازی: کارفرماها شعاری کار می‌کنند

روز دوم از جشنواره فیلم و عکس فناوری و صنعتی کارگاه تخصصی چگونگی مواجه مستندسازان با مباحث فناوری نو در فیلم‌سازی مستند با حضور سعید تارازی، مستندساز و عماد احمدوند، مدیر کارگروه ترویج و آموزش عمومی ستاد فناوری نانو برگزار شد.
در ابتدای این نشست تارازی با بیان اینکه در مستندسازی دو سوال اهمیت بسیاری دارد، گفت: در ابتدا باید بدانیم مخاطب فیلم ما چه کسی است و با علم به این موضوع ابزارمان را انتخاب کنیم. این نکته بسیار مهم است که وقتی ما ابزار رسانه‌ای خودمان را بشناسیم، بهتر می‌توانیم در جهت دست یابی به هدف و جذب مخاطب قدم برداریم.
وی ادامه داد: در ساخت فیلم صنعتی و تکنولوژی هنوز نمی‌دانیم باید چطور کار کنیم. اینکه فیلم‌ساز باید به دنبال یادگیری همه مباحث علمی برود یا اینکه یک کارشناس علمی و فنی این کار را انجام دهد؟ اما مطمئنا راه سومی هم وجود دارد و آن این است که تعاملی میان این دو گروه صورت بگیرد که البته رسیدن به این موضوع کار خیلی ساده‌ای نیست.
این مستندساز با اشاره به اینکه یکی از دلایلی که فیلم‌های خوبی در حوزه‌های تکنولوژی نمی‌بینیم، کمبود بودجه است، ادامه داد: مسئله برآورد بودجه بسیار مهم است و معمولا کارفرماها هم عجله دارند و می‌خواهند به نتیجه برسند. به همین دلیل فیلم‌ساز هم خیلی قدرت مانور ندارد.
تارازی تاکید کرد: در دنیا وقتی فیلم مستندی را برای مخاطب عام تولید می‌کنند، حتما از درام بهره می‌گیرند، چون تنها در این صورت می‌توان مخاطب را جذب کرد.
وی یادآور شد: نکته دیگری که معمولا کارفرماها با آن مخالفت می‌کنند حضور نیروهای انسانی در فیلم‌های مستند است و همین موضوع می‌تواند ضربه‌هایی را به اثر وارد کند.
در ادامه نشست عماد احمدوند با طرح این سوال که چرا ما نمونه های موفق داخلی در زمینه فیلم‌های صنعتی نداریم، عنوان کرد: برای این موضوع می‌توان سه عامل اصلی را در نظر گرفت، اول این که بحث های علمی در کشور ما بسیار جوان است و حتی شاید سابقه‌اش به دو دهه گذشته برمی‌گردد. دوم این است که فضای این فیلم‌ها کمی سفارشی است و کارفرماهایی که در این حوزه هستند، هم چنین نگاهی دارند.
وی ادامه داد: از سمت کارفرماها کار شعاری است و تمایل زیادی به پرگویی دارند و در یک زمان کم می خواهند همه چیز را بگویند. همچنین از طرف مجری‌های کار هم نگاه‌ها زودگذر است و حاضر نیستند خیلی تحقیق کنند و ورود علمی زیادی به مباحث ندارند.
مدیر کارگروه ترویج و آموزش عمومی ستاد فناوری نانو با اشاره به اینکه وقتی کسی بخواهد اثری بسازد که گیرا باشد و با مخاطب ارتباط برقرار کند، باید نسبت به آن موضوع احساس داشته باشد و با آن ارتباط برقرار کند، خاطر نشان شد: این برقراری ارتباط در آثار خیلی مهم است، البته اگر در مواردی بخواهیم اثرگذاری برخی موادر علمی را نشان دهیم، در این شرایط نیازی به آگاهی داشتن نیست و می‌توان با ابزارها و روش های رسانه‌ای منظور مورد نظر را رساند.